مهرواره در دلگان
سپری شدن اوقات فراغت کودکان و نوجوانان به بهترین شیوه ممکن دغدغه هر خانواده‌ای است و این مسئله علاوه بر افزودن به مهارت‌های آن‌ها موجب حفظ شادابی و نشاط این قشر نیز می‌شود؛ اما کودکان مناطق محروم همواره به دلیل عدم دسترسی به امکانات رفاهی، پارک‌ها و حتی کانون‌های پرورشی و فکری اغلب برنامه‌ای برای نحوه گذراندن اوقات فراغت آن‌ها وجود ندارد و حضور در کلاس های تابستانه و برنامه ریزی درست برای سپری کردن اوقات فراغت، به یکی از اصلی‌ترین نیاز های این قشر تبدیل شده است
اما در این میان کسانی هستند که با وجود دغدغه‌هایی که برای زندگی خود دارند، نهایت تلاش خود را برای نشاندن لبخند بر لبان کودکان مناطق محروم به کار می‌گیرند و سعی می‌کنند کمی از تلخی این محرومیت کم کنند.
به گزارش مهرواره محله همدل، خدیجه عبداللهی متولد سال ۱۳۶۱ و از فرهنگیان روستای حسین آباد شهرستان دلگان استان سیستان و بلوچستان است.
او دوران کودکی خود را در همین منطقه سپری کرده و با مشکلات این روستا آشنایی دارد و اکنون برای رفع این مشکلات و شادابی بیشتر کودکان و نوجوانان آن تلاش می‌کند.
این معلم دلسوز وقتی کمبود امکانات تفریحی برای سپری شدن اوقات فراغت دانش آموزلن را می‌بیند تصمیم می‌گیرد یکی از کلاس‌های مدرسه را مجهز به لوازم ورزشی کند و برای دانش آموزان کلاس‌های ورزشی برپا کند.
او در این راستا با پیگیری از خیرین و آموزش و پرورش و با همکاری اهالی روستا این کلاس را تبدیل به سالن ورزشی می‌کند و کلاس‌های مختلفی را با حضور مربیان ورزشی برای آن‌ها در این مکان برگزار می‌کند.
اکنون این معلم دغدغه‌مند درصدد مجهز کردن و بزرگ تر کردن فضای این سالن است تا بتواند کلاس‌های بیشتری را برای بچه‌های روستا برگزار کند.
او حتی از دانش آموزان روستاهای اطراف نیز دعوت کرده تا از این فضا استفاده کنند تا بدین وسیله نشاط و لبخند را به کودکان و نوجوانان بیشتری هدیه کند.
این خانم معلم فعال حتی برای حل مشکلات دانش آموزان نیازمند و خانواده‌های بی بضاعت روستا نیز که در امرار معاش خود مشکل داشتند، تلاش‌هایی در حد توان داشته و با همکاری امام روستا بسته‌های معیشتی، لباس و کفش برای آن‌ها فراهم می‌کند.
خانم عبداللهی می‌گوید: من بزرگ شده این روستا هستم و مردم را به خوبی درک می‌کنم و سعی کردم در حد توان آن‌ها را کمک کنم و همین موجب شد اکنون خیلی از اهالی روستا احساس دغدغه کنند و آن‌ها نیز پای کار بیایند.
این بانوی فعال با وجود اینکه خودش دارای ۵ فرزند است نه تنها از رسیدگی به امور دیگر کودکان روستا غافل نشده بلکه با دغدغه‌مندی تمام، سعی در بهتر کردن شرایط برای کودکان این منطقه و نشاندن لبخند بر لبان آن‌ها کرده است.
